Durup durup Yozgat seni anarım,
Kartal olup Beş Çamlar’a konarım,
Anam ağlar, ben anama yanarım;
Çektiklerim yetmedi mi oğul, der;
Bu hasretlik bitmedi mi oğul, der.
Ziya’mın atını sürdüm bir zaman,
Cehrilik’te lâle derdim bir zaman,
Anamı rüyamda gördüm bir zaman;
Allı turnam ötmedi mi oğul, der;
Bu hasretlik bitmedi mi oğul, der.
Çamlığın başında bir duman oldum,
Her dem çocuk kalan bir zaman oldum,
Anamın gözünde çağlayan oldum;
Namelerim gitmedi mi oğul, der;
Bu hasretlik bitmedi mi oğul, der.
Sülün minarede ezan sesiyim,
Konakların nakış nakış süsüyüm,
Gurbet elde ben anamın yasıyım;
Orda güneş batmadı mı oğul, der;
Bu hasretlik bitmedi mi oğul, der.
Ağustos’ta balta kesmez buz oldum,
Ağ gelinde sürmelenmiş göz oldum,
Anamın dilinde acı söz oldum:
Ecel bizi tutmadı mı oğul, der;
Bu hasretlik bitmedi mi oğul, der.
Yusuf Dursun – Eğitimci Şair – Yazar